Boer vecht voor beter imago

Recht praten wat krom is.
Het imago van de dierenfabrieken oppoetsen is een gepasseerd station.
De burger laat zich niet foppen door foto’s met snoezige roze biggetjes en etalages waar een tiental varkens in stro wroeten. Want daarachter staan de schuren zonder ramen met duizenden varkens in het donker op roosters weg te kwijnen. Waar de ventilatoren zoemen en een ziekmakende lucht uitbraken.
Zo ziek zelfs dat varkensboeren voordat zij in het ziekenhuis behandeld worden eerst in quarantaine moeten om op de MRSA bacterie gecontroleerd te worden. Dit is het ware gezicht van de bio-industrie: drijfmest vol antibiotica-resten en groeihormonen die uitgesproeid wordt over weilanden, gillende biggen (ja, diezelfde van de schattige foto) die onverdoofd gecastreerd worden door boeren.
Het continu schuimbekken van de zeug die uit frustratie zichzelf in trance bijt aan de stalen stangen. Deze dieren staan in een buizen omhulsel een paar centimeters groter dan hun lichaam, dag in dag uit (de vleesindustrie noemt deze kooi een verbetering op de zeugenketting). Het gekrijs van de varkens die geslacht worden, duizenden per dag. Zelfs de redacteur van het vakblad Boerderij kon het verhaal over de varkens die uit de ronddraaiende gondels proberen te klimmen als zij in de 10 meter diepe put gevuld met CO2 gas zakken niet zonder emoties neerpennen.
(Zie verslag Boerderij nr. 11, blz. 14 ‘Varkens reageren heftig op het gas’).
Het is een belediging voor het menselijk intellect om te veronderstellen dat bovengenoemde feiten – een fractie van wat er plaatsvindt in bio-industrie – door een imagocampagne met mooie foto’s van nepsituaties de publieke opinie zal beïnvloeden.
Wat betreft een lespakket voor het basisonderwijs: door middel van webcams in bio-industriestallen kan de jeugd interactief de “real-life soap” van Babe zelf op de pc volgen.
Open en eerlijk zoals de blauwe kijkers van Veerman….

Mw.M.A.Stolp
Loon op Zand