60 Moties 1 vissenkom

Op maandag 4 februari zijn José, Peter en Marianne van de werkgroep Noord Brabant aanwezig geweest bij het debat over de nota Dierenwelzijn. Het was een lange zit waarin wij op het puntje van onze stoel zaten om maar niets te missen wat er ingebracht werd in deze politieke arena. Het zou een keerpunt kunnen worden voor de miljoenen dieren in de bio-industrie als alle partijen hun beloftes gedaan in verkiezingstijd zouden waarmaken.

Maar al snel werd duidelijk dat de ontkenningsfase waarin de politiek momenteel verkeerd nog steeds voortduurt. De dames en heren politici moeten nog heel erg wennen om het onderwerp dierenwelzijn serieus te behandelen in de kamer.

Deze kip is gered uit de legbatterij en leeft een vrij
leven maar andere kippen kunnen nog niet blij zijn met de
'kleingruppenhaltung'

Het was interessant om te zien hoe zij hun gezicht oprecht en gevoelig plooiden bij het betoog van de CDA over bijvoorbeeld hoe belangrijk het is om de raszuiverheid van het Gelders paard te beschermen, of hoe vreselijk het wel niet is als flatbewoners hun cavia of konijntje houden in een kooitje (PVV).
Ook het aanbevelen van een rubberen mat voor de mestkalveren -zodat zij enig comfort aan hun poten kunnen ervaren als zij hun hemoglobinearme lichaam te ruste leggen- deed het gezicht van CDA-er Ormel warm opgloeien (maar bij de motie van de PvdD om verplicht te testen of kalveren geen bloedarmoede hebben vanwege het hen onthouden van normaal voedsel schudde deze ‘dierenarts’ meewarig zijn hoofd!).

Daarentegen gebruikte hij zijn royale spreektijd voor een langdradig en bijna emotioneel verzoek aan Gerda Verburg om zich toch vooral hard te maken voor strenge regels tegen die vermaledijde dierenrechtactivisten.

Zo ziet een ongekapte snavel eruit.

Want dat een vrouwelijke vivisector die werkt voor de farmaceutische industrie zich alleen nog maar veilig voelt op een eiland in de Middelandse zee -zoals te zien was in Nova verleden week- kan toch niet langer?

Door met nog meer voorbeelden te komen van angstige wetenschappers waar huizen van beklad worden overgoot Ormel héél geraffineerd het debat Dierenwelzijn met een terroristisch sausje. Geen enkel reprimande van de voorzitter over deze niet ter zake doende kwesties werd gehoord.

Maar toen Marianne Thieme al haar kostbare spreektijd gebruikte voor moties die klip en klaar en binnen zeer korte tijd (een half jaar) de miljoenen dieren in de bio-industrie verzachting bieden werd zij continu bestraffend toegesproken en geïnterrumpeerd. Moties waarvan vele nota bene rechtstreeks uit verkiezingsbeloften van de andere partijen kwamen. Verbod op ingrepen zoals castreren, tanden vijlen, staarten knippen, snavels kappen, transporten met levende dieren. Moties voor meer beweegruimte in de hokken, daglicht in de stallen, stro om op te liggen enz.enz.

De 40 (van de 60) moties die Marianne mocht indienen waren bijna niet te verstaan en dat was niet omdat zij zo snel moest oplezen, maar omdat de andere politici niet het fatsoen en zelfbeheersing hadden om zich stil te houden! Hoesten, ritselen, grommen zelfs luidruchtig opstaan en de stoel naar achteren gooien (B.van Ham, D66) was het antwoord van deze keurige politici op de aangedragen oplossingen om het dierenleed veroorzaakt door de bio-industrie te verminderen. Misschien om op deze wijze hun knagend geweten niet te horen?

Dat alle media nu honend schrijven over het verbod op de vissenkom laat zien dat men nog niet klaar is voor een doorbraak in beschaving. Een gemiste kans!

Zie in dit verband ook:
weblogs.nrc.nl/weblog/commentaar/2008/02/05/het-dier-als-mens/#comments