Begroting 2008

Voorzitter,

Complimenten aan de ambtenaren die veel werk verzet hebben en een helder verhaal hebben neergezet. Politieke keuzes worden goed zichtbaar. Meest opvallend is de ontwikkelingsgerichtheid. We moeten concurreren, wat letterlijk: meehollen betekent en dat doet het college dan ook met volle overtuiging, achter de ondernemers aan die de koers bepalen en die nog wel een helihaven kunnen gebruiken.

We zien het voortdurend. Fortis piept dat het bos te duur wordt, creëert versnippering, verstening en lichtvervuiling voor een half procent meer rendement, de provincie heeft begrip en tekent ervoor. Kiezen voor een eeuwenoud cultuurhistorisch landschap of voor een ondernemer die wil uitbreiden met kassen of boomteelt, de keuze is snel gemaakt. Mét natuurorganisaties vragen wij om meer sturing en meer inzet van middelen t.a.v. de bescherming van landschap en natuur.

Voorzitter, in de begroting staat het groeimodel centraal. De ondernemer krijgt alle ondersteuning. Men deelt vooralsnog geen boetes uit als verplichte luchtwassers ontbreken in bedrijven. Men hanteert niet het principe ‘de vervuiler betaalt’, maar men subsidieert, met gemeenschapsgeld, luchtwassers, zodat er met aangekochte dierrechten, nog meer kan worden uitgebreid. Ik krijg dit niet uitgelegd aan mijn kiezers, GS kunt u het nog eens proberen straks? Want in het schone en gezonde Brabant mag de odeur (een mooi Frans woord voor stank) in de LOG gebieden tot 35 oplopen.

Onvoorstelbare stank in de achter- of voortuin van hen die tot dan toe met plezier woonden op het platteland, dat voor onze ogen industrialiseert. In de begroting lees ik niets over subsidie voor hen die ten gevolge van deze industrialisatie worden geconfronteerd met waardeverlies van hun woning en, hoewel heel wat minder draagkrachtig dan Fortis, de eigen bezittingen zelf moeten onderhouden. Zij kijken met een beetje pech tegen de blinde muur van een stal aan die vol zit met het MRSA bacterie dat van dier op mens en mens op mens overspringt om zich te verspreiden onder de bevolking via familieleden en bezoekers van de varkensboeren, via slagers, veeartsen, leveranciers, transporteurs, medewerkers van slachthuizen, kinderen op school. In 2005 had 50% van de onderzochte boeren deze bacterie bij zich. Het meehollende college zwijgt hierover in alle talen, hetgeen vele Brabanders verbijsterd. Ik hoop wel dat GS nog ergens een pot met geld achter de hand houdt voor als de situatie echt uit de hand gaat lopen.

In de begroting staat ook nog ergens het woord dierenwelzijn. Het staat er een beetje verloren bij. Oningevuld, nergens aan verbonden, geen concreet lijntje naar een pot met geld. Het staat er zomaar, dierenwelzijn. Tamelijk weerloos staat het daar ergens aan de rand van het ontwikkelingsgerichte begrotingsverhaal. Alsof nog net iemand op de valreep heeft bedacht, was dat niet ook iets waar kiezers om vroegen? Een weerloos woord, in de begroting zonder enige waarde.

Misschien moet je er een groot dichter voor zijn als Lucebert om de relatie tussen weerloosheid en waarde scherp te kunnen zien. Maar dichters zijn ook niet ontwikkelingsgericht. Zij zien de schoonheid van een landschap, de schoonheid van een dier. Ze begrijpen niets van een hygiëne sluis, een quarantaine – en een adaptiestal, een scheiding tussen schone en vuile weg. Ze begrijpen niet dat het tegenwoordig normaal gevonden wordt dat je je moet douchen nadat je een dier hebt ontmoet. Ze genieten van een prachtig natuurfenomeen als overwinterende ganzen, dat mag wat hen en ons betreft wel iets kosten. Een motie hierover is in de maak.

In de begroting legt het weerloze het af tegen de technisch zakelijke rationaliteit die kijkt met dodemans ogen naar een landschap, een boom, een dier en slechts dollartekens ziet.
Maar gelukkig zijn uit Brabant de dichters nog niet weggevlucht. Bij de PvdD kom ik ze voortdurend tegen, de vele boeren, burgers en buitenlui die opkomen voor het weerloze, de natuur, landschap, dieren in het wild of in gevangenschap, die royaal tijd en eigen geld stoppen in de bescherming ervan. Zij strijden voor het behoud ervan tégen ongebreidelde ondernemingslust en helaas ook tégen de provincie.