behan­deling Burger­ini­ti­atief “(...) over de herin­deling van Nuenen c.a. en Eindhoven en het herin­de­lings­advies (...) verwerpen"

Voorzitter,
Het verhaal van de gemeentelijke herindeling van Nuenen met Eindhoven leest als een spannend jongensboek, met een verrassende wending.

Twee hoofdpersonen gingen op pad voor een queeste. De graaf en gravin van Den Bosch reisden af naar Eindhoven en Nuenen, want Eindhoven en Nuenen zouden één worden.

Nuenen aan de ene kant, een gemeente met grenzen die teruggaan tot 1300. Een gemeynt, mogelijk gemaakt door Jan II van Brabant. En Eindhoven aan de andere kant, met stadsrechten die dateren van 1232, geschonken door Hendrik de I van Brabant. Een stad en een dorp naast elkaar. Dichtbij en toch voldoende ver weg. Want, Nuenenaren houden van een stad, maar dan wel van een stad op afstand.

Terug naar de hoofdpersonen uit dit boek. Die vonden de ware aard van de Nuenenaren op hun weg. Bestempeld als niet-georganiseerd wisten de Nuenenaren in korte tijd, op democratische weg, tot een initiatief te komen. Een initiatief dat nu voor ligt. Nuenen blijft Nuenen, en Eindhoven blijft Eindhoven. Zoals het is sinds 1300. Beter een goede buur dan een verre vriend. Eind goed, al goed.

En hoe liep het af met onze hoofdpersonen? Wij denken wel goed. Soms moet je een mislukking niet zien als een mislukking. Zoals nu. Want soms is een mislukking een overwinning: een overwinning voor de democratie.