Criteria finan­ciële onder­steuning opheffen overlast veehou­derij in urgen­tie­ge­bieden

Heeft u ook wel eens het gevoel dat u ergens voor hebt getekend en er dan aan vast zit. Dat gevoel hebben we met deze 'subsidieregeling'. Met de uitwerking van deze motie zijn we wat betreft de PvdD de verkeerde weg ingeslagen.

'Oplossingen' zoals in de motie verwoord zijn een heel breed begrip. Wij zien oplossingen in het aanscherpen van de fijnstofnormen, geurnormen, uitbreidingsmogelijkheden en andere maatregelen ter voorkoming van verdere verdichting van de veestapel in de concentratiegebieden.

Liefst aangevuld met bepalingen ter bescherming van de gezondheid van mens en dier.

Het moet van urgentiegebied naar leefbaar gebied. En dan het hele gebied.

Het gaat ons om algemene regelgeving en ondersteuning daarbij en we willen geen individuele aanpak. Op die basis hebben we de oorspronkelijke motie ondersteund.

De Partij voor de Dieren wil geen precedent werking of nieuwe regeling voor het sponsoren van veehouders. En we willen er zeker geen subsidieregeling voor. We hadden de indruk dat de sponsorloterij voor de veehouderij, na de reconstructie en de RvR regelingen van honderden miljoenen euros, nu wel voorbij zou zijn. Maar we gaan vrolijk nog een rondje door.

In een urgentie gebied gaat het natuurlijk niet om een enkel individueel geval. Het gaat om de concentratie van het geheel. De casussen die de wethouders aanvoeren worden dan wel betrokken op een enkel stinkende boer hier of daar, maar als je goed kijkt dan ligt het hele gebied eromheen ook rood op van de uitstoot. Het is niet voor niets overbelast.

Sponsor je één boer met oplossingen dan is er altijd een volgende die te veel stinkt. We raken zo verstrikt in een web van sponsoring. Wij vinden het geen overheidstaak om op deze wijze te werk te gaan. Provinciale maatregelen moeten een algemeen doel nastreven en dat is ook het beschermen van burgers die last hebben van overlast door de veehouderij.

Wanneer er overlast is, kan het toch niet anders dan dat er normen worden overschreden. En als er normen worden overschreden dan moet de uitstoot omlaag. Dat is echt een verantwoordelijkheid van ondernemers zelf. Zij hebben het meeste belang bij een goede relatie met de omgeving. En wat weten we nu werkelijk van normen, het blijkt in de praktijk ongelofelijk moeilijk om bedrijven aan te spreken op bijvoorbeeld stank. Ik geef maar een voorbeeld van mestvergister Cleanergy in St Anthonis, 1200 in 7 jaar. Ammoniak meten we ook mondjes maat en over fijnstof ga ik het helemaal niet hebben.

Daar is nog voldoende werk. we kunnen als overheid alleen structureel werken aan een oplossing als we streven naar lagere normen, meer meten en minder beesten.